Dünyayı yeniden paylaşmak, halkların özgürlük çığlıklarını bastırmak isteyen muktedirler, barış fikrini yeryüzünden bir bütün olarak silip atmak istiyor.
Bu amaçlarına ulaşabilmek için ittifaklar kuruyor, kutuplaşmalar yaratıyor, insanlığın karşısına bariyerler dikiyor, yasaklar koyuyor, hepimizin üzerine ölüm kusuyor.
Sanki bu yaşlı gezegen, iki büyük emperyalist paylaşım savaşı ve sonrasında katledilen on milyonlarca insandan ve onlardan miras kalmış acılardan hiç ders çıkaramamış gibi…
Ortadoğu’dan Avrupa, Asya ve Uzakdoğu’ya, oradan Güney Amerika ve Afrika’ya kadar var olan savaş ve çatışma alanlarına sürekli yenileri ekleniyor.
Şu an en çok gündemde olanlar Ukrayna, Filistin, Suriye, Yemen ve Kürdistan olsa da Meksika'da, Ekvador'da, Kolombiya'da, Artsakh’da, Sudan'da, Batı Sahra'da, Hindistan- Pakistan arasında, Uygur’da, Tamir Elam ve Batı Papua’da zaman zaman nükseden çatışmalar ve savaşlar yüzünden insanlar ölmeye devam ediyor.
Henüz bir savaş nihayete ermeden diğeri tezgâhlanıyor. Örneğin Bakurê Kürdistan'da savaş kronikleşmişken, Türk devletinin NATO’yu da arkasına alarak aynı anda Rojava’ya, Başur’a, Rojhilat’a yönelik sürdürdüğü imha plan ve saldırılarının sonu gelmiyor.
Savaşları besleyen ırkçı, milliyetçi dalga da hemen her coğrafyada güçlenerek barış ve demokrasi umutlarını tırpanlıyor. Militarizm güçlendikçe ırkçılık, homofobi, heteroseksizm, cinsiyetçilik, göçmen düşmanlığı ve faşizm de yükseliyor. Bu kanlı tabloya karşı duran toplumsal güçler, politik örgütler ve siyasi şahsiyetler hedef tahtasına oturtuluyor.
Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan, Filistin Halk Kurtuluş Cephesi lideri Georges İbrahim Abdallah, Peru Halkının devrimci öncülerinden Elena Iparraguirre Revoredo, cezaevinde hayatını yitiren Abimael Guzman, ABD’li Kara Panterler hareketinin liderlerinden Mumia Abu-Jamal, uzun yıllar zulme maruz kalan devrimci önderlerden sadece birkaçı.
Egemenlerin sınırsız kâr hırsı ve doğa sömürüsü dünyayı büyük bir eko-kırıma sürüklüyor. Bir yanda açlık ve yoksulluk derinleşirken, tarihin görmediği kadar büyük bir silah pazarı oluşuyor, savaşların, iklim ve ekonomik krizlerinin dayatmasıyla büyük bir göç ordusu sınırları aşıyor ve yerinden yurdundan edilen milyonlarca insana biteviye yenileri ekleniyor.
Savaş ve çatışmaların gölgesindeki küresel politik iklimde, çoğu diasporada yaşamak zorunda bırakılan Türkiyeli ve Kürdistanlılar olarak, yakın zamanda Avrupa Özgürlük ve Barış Forumu’nu kurarak başta kendi coğrafyamız olmak üzere dünyanın farklı yerlerindeki savaşlara karşı, barış çabalarına katkı sunmaya çalışıyoruz.
Türkiye ve Kürdistan, komşusu olduğu Doğu Avrupa (Ukrayna), Kafkasya (Ermenistan-Azerbaycan) ve Ortadoğu’daki (Suriye, Filistin, Yemen) savaşlardan derinden etkilenmekle kalmıyor, aynı zamanda 40 yıldır çok kanlı sonuçlar ve büyük yıkımlar üreten Kürt meselesi ile de boğuşuyor.
2013 ile 2015 arasında Türkiye hükûmeti ve Kürt özgürlük hareketi arasında yürütülen barış süreci herhangi bir sonuç elde edilemeden bizzat Erdoğan tarafından nihayete erdirildi. Türk hükümetinin yeniden savaş konseptine geçişiyle birlikte, 1999’dan beri İmralı ada hapishanesinde rehin tutulan; çözüm sürecinin baş muhatabı Kürt halk önderi Abdullah Öcalan’a yönelik, insanlık dışı mutlak tecrit uygulaması başlatıldı.
Üç yılı aşkın süredir devam eden mutlak tecrit nedeniyle Kürt Halk önderi Abdullah Öcalan’ın sadece insani hakları değil aynı zamanda Kürt meselesine barışçıl çözüm için katkıda bulunması da engelleniyor.
Kürt meselesi dolayımıyla militarizm ve milliyetçilik bataklığına iyice saplanan Türkiye’de siyasi iklim her geçen gün daha da ağırlaşıyor.
Bu siyasi iklim Ortadoğu’daki savaş ve çatışma ortamını beslerken, halkların demokrasi ve onurlu bir barışa dair umutlarını da zayıflatıyor.
İşte bu karanlık tablo içerisinde hem kendi coğrafyamızda hem de tüm dünyada barışa, özgürlüğe, demokrasiye, diyaloğa her zamankinden daha fazla ihtiyaç duyuyoruz.
Savaşa, tecride ve faşizme karşı kalıcı bir mücadelenin temellerini birlikte atabileceğimize, yan yana durarak barış, demokrasi ve özgürlük mücadelesini çok daha örgütlü ve sağlam bir zemine oturtabileceğimize inanıyoruz.
Dünyanın dört bir yanında devam eden savaşları durdurmak, savaş politikalarını ve suçlarını teşhir edip barış imkânlarını birlikte düşünmek için;
Sayın Abdullah Öcalan’a uygulanan tecride son verilmesi ve Kürt meselesinin barışçıl çözümünün önünü açacak yol ve yöntemleri birlikte tartışmak için;
Sömürgeci ve patriarkal güçlerin savaş çığırtkanlığına karşı Kürt kadınlarının Jin, Jiyan, Azadî diyerek büyüttüğü özgür, eşit ve barış içinde bir yaşam umudunu bütün coğrafyalara yaymak için;
Avrupa’daki Türkiye ve Kürdistan diasporasıyla ilişkileri güçlendirmek ve oluşacak yeni siyaset alanının Avrupa kurumlarıyla birlikte ve yakın çalışma şartlarını yaratmak için;
Tüm insanlığın ekmek ve su kadar ihtiyacı olan onurlu bir barış mücadelesinin örgütlenmesine katılmaya çağırıyoruz.
Sizleri, 1 Eylül Dünya Barış Günü’nde “Barış ve Demokrasi İçin: Geleceği Birlikte Örüyoruz” Konferansı’na davet ediyoruz.
Dünyanın kalbinde barışa ve kardeşliğe bir kanatlık yer açmak için 1 Eylül’de buluşalım diyoruz.
Desthilatên ku dixwazin cîhanê ji nûve par bikin û qîrîna azadîxwaziya gelan binpê bikin, hez dikin ramana aştiyê ji rûyê erdê bi tevayî vemalin û bavêjin.
Ji bo bigihên van armancên xwe hevbendiyan ava dikin, dubendiyan diafirînin, li pêşiya mirovahiyê keleman diçikînin, qedexeyan datînin û li ser me hemûyan mirinê verdişin.
Weke ku ti ders dernexisitibin, ji her du şerên mezîn ên parvekirinê yê emperyalist û ji kuştina bi dehan milyon insanan û ew mîrata mayî ya êşan…
Ji Rojhilata Navîn heta Ewrupayê, ji Esyayê heta Rojhilata Dûr, ji wira jî heta Emerikaya Başûr û Efriqayê, li qadên şer û pevçûnên ku heye, bê navber yên nuh lê tê zêde kirin.
Her çendîn ên nuha di rojevê de Ukrayna, Filistin, Sûriye, Yemen û Kurdistan bin jî, li Meqsiqayê, Ekvadorê, Kolombiyayê, Artsakhê, Sûdanê, Sehraya Rojava, li navbera Hindistan-Pakistan, Uygurê, Tamîr Elamê û Papuaya Rojava bi navber şer û pevcûn rûdide û bi sedan kuştina mirovan dewam dike.
Hîn şer û cengek bi dawî nebû ye yeke din tê tevgêr kirin. Mînak, hîn li Bakurê Kurdistanê şêr girantir dewam dike, dewleta tirk, hêza NATOyê jî hildaye pişt xwe û di heman demê de plan û hêrîşên xwe yên qirkirinê bê navber li Rojavayê, Başûr û Rojhilat didomîne.
Pêla nijadperest a ku cengê xwedî dike jî, li her erdnîgariyê bi hêz dibe û hêviyên aştî û demokrasiyê dişkîne. Her çendîn militarîzm xurt dibe, ewqas jî nijadperestî, homofobî, heteroseksizm, cinsiyetperestî, dujminatiya koçberiyê û faşîzm jî bilind dibe. Hêzên civakî, rêxistinên polîtîk û kesatiyên siyasî yên li dijî vê tabloya xwînrij radibîn, hema dikevin armancê.
Rêberê Gelê Kurd Ebdullah Ocalan, Rêberê Eniya Rizgariya Gelê Filistin Geoerges Brahîm Ebdullah, ji pêşengê şoreşgerê Gelê Perûyê Elena Iparraguirre Revoredo, Abimael Guzmanê li zînadanê jiyana xwe ji dest da, ji rêbêrê tevgêra Panterên Reşê DYEyê Mumia Abu-Jamal, bi tinê çend rêberên şoreşger ên di salên dirêj de bi zilmê re rûberû man e.
Daxwaza qezenc û mijokdariya xezayê ya bêsînor a hegemonan, cîhanê dajon eko-qirkirinek mezin. Li alîyekî birçîbûn û hejarî kûr dibe, li aliyê din bi bazarek mezin a çekan a ku di dîrokê de nehatiye dîtin tê ava kirin re, bi cengan û bi guvaşa avhewa û qeyranên aborî re, arteşek mezin a koçberan sînoran derbas dike û bi milyonan mirov ji xak û welatên xwe dûr dikevin.
Di bin siya şer û cenga avhewa politik a cîhanî de, bi giranî Turkiyeyî û Kurdistaniyên naçarî jiyana diyasporê bûne, di demek nêz de Forma Azadî û Aştî ya Ewrupayê avakirin û di serî de li dijî şerên li erdnîgariya xwe û li aliyên cuda yên cîhanê, piştgrî dan xebata aştiyê.
Ne bi tinê di bin bandora şêr û cengên Tirkiyeyê û Kurdistanê, cîranê xwe Ewrupa Rojhilat(Ukrayna), Kafkasya(Ermenistan-Azerbeycan) û Rojhilata Navin(Sûriye, Filistin, Yemen) di dimîne, belê di heman demê de ev 40 sale bi doza Kurdan a ku xwedi pir encamên bi xwîn û xirabûnê re serê xwe diêşîne.
Pêvajoya aştî ya ku di 2013 û 2015an de di navbera rêveberiya Tirkiyê û Tevgêra Azadiya Kurd de hat birêvebirin, ti encam jê nehat girtin û ji aliyê Erdogan ve dawî lêhat anîn. Rêveberiya Tirk dîsa derbasî konsepta şer bû, li dijî Rêberê gelê Kurd Ebdullah Ocalan ê ku ji sala 1999 ve li zîndana Imraliyê rehin hatiye girtin û aliyê sereke yê pêvajoya çareseriyê ye, tecridek giran a dijî mirovahiyê hat despê kirin.
Li dijî rêberê gelê Kurd Ebdullah Ocalan, jiber ku ev ji sê salan zêdetir e tecrîda mitlaq tê meşandin, ne bi tinê ji mafên mirova ve belê ji bo çareseriya aştî ya doza Kurd jî li pêşiya wî asteng tên danîn.
Jiber doza Kurd, ku Tirkiye bi girani ketiye çirava militarizmê û nijadperestiyê, lewma ev atmosfera siyasiya wê ya xerab her roj girantir dibe.
Ev avhewa siyasî, di Rojhilata Navîn de binaxa şer û cengê xurt dike, her wiha hêviyên gelan ên demokrasiyê û aştiyek bi rûmet lawaz dixe.
Eha di nava vê tabloya reş de, him li erdnigariya me him jî li hemû cîhanê em, hewcedariyê hin pirtir bi aştiyê, azadiyê, demokrasiyê û diyalogê dibînin.
Em bawer dikin ku em ê karibin bi hev re li dijî cengê, tecrîdê û faşîzmê, bingeha xebatek mayinde ava bikin, em li kêleka hev bi sekinin em ê hîn xurtir karibin ji bo aştiyê, demokrasiyê û azadiyê têbikoşin, hîn pirtir bi rêxistinî û zeminek tekûz bidin rûniştandin.
Ji bo rawestandina şerên li her çar aliyê cîhanê dewam dike, politikayên şer û sûcên şer were teşhîr kirin û derfetên aştiyê bi hevre were guftugo kirin;
Ji bo ku dawî li tecrîda ser Rêzdar Ebdullah Ocalan were û rê û şêwazên li peşîya çareseriya aştî ya doza Kurdan vebe, bi hevre nîqaş were kirin;
Ji bo li dijî hilwestên hêzên mêtinger û patriarkal, hêviya jiyanek azad, wekhev û aştî di nav de ya ku jinên Kurd bi banga Jın, Jiyan, Azadî li hemû erdnîgariyê bela bike;
Ji bo ava kirina şerd û mercên xebata bi hev re û nêz a bi saziyên Ewrupayê ku bi têkiliyên diasporaya Tirkiyê û Kurdistanê a li Ewrupayê re xurt bike û qada siyaseta nuh were avakirin;
Em bang dikin ji bo beşdarbûna birêxistinkirina xebata bi rûmet a aştiyek ku hemû mirovahî mîna nan û avê hewcedar e.
Di 1ê Îlonê Roja Aştiya Cihanê de, em we vedixwînin Konferansa “ji bo Aştî û
Em dibêjin; di dilê cîhanê de, ji bo aştî û biratiyê cih vekin, di 1ê Îlonê de em hev bibînin!
Those in power, who want to redivide the world and suppress the cries of freedom of the people, want to erase the idea of peace from the earth.
To achieve these goals, they build alliances, create polarizations, erect barriers against humanity, impose bans, and spew death upon us all. It is as if this old planet has not learnt any lessons from the two great imperialist wars of division and the tens of millions of people slaughtered in their aftermath and the suffering inherited from them.
From the Middle East, Europe, Asia and the Far East, to South America and Africa, new areas of war and conflict are constantly being added to the existing ones.
Ukraine, Palestine, Syria, Yemen, and Kurdistan are currently in the spotlight, but people continue to die in Mexico, Ecuador, Colombia, Artsakh, Sudan, Western Sahara, Kashmir, East Turkestan, Tamil Eelam, and West Papua because of the conflicts and wars that recur from time to time.
Before a war is concluded, another one is being plotted. For example, while the war in Northern Kurdistan has become chronic, there is no end to the destruction plans and attacks carried out by the Turkish state with NATO weaponry, against Rojava, Bashur and Rojhilat at the same time.
The racist and nationalist wave that fuels wars is also strengthening in almost every geography and scaling down the hopes for peace and democracy. As militarism grows stronger, racism, homophobia, sexism, anti-immigrant sentiments and fascism also rise. Social forces, political organizations, and public figures who stand against this bloody picture are targeted.
The Kurdish People’s Leader Abdullah Öcalan, Georges İbrahim Abdallah - leader of the Popular Front for the Liberation of Palestine, Elena Iparraguirre Revoredo - one of the revolutionary pioneers of the Peruvian people, Abimael Guzman - who died in prison, and Mumia Abu-Jamal - one of the leaders of the US Black Panthers movement, are just a few of the revolutionary leaders who were persecuted for many years.
The rulers’ unlimited greed for profit and exploitation of nature are dragging the world into a great ecocide. While hunger and poverty are deepening on the one hand, a huge arms market is being created, causing a huge migration army to cross borders due to wars, climate and economic crises, and new ones are constantly being added to the millions of people displaced from their homes.
We as people from Turkey and Kurdistan, many of whom are forced to live in the diaspora, have recently established the European Forum for Freedom and Peace to try and contribute to peace efforts against wars in different parts of the world, especially in our own geography.
Turkey and Kurdistan are not only deeply affected by the wars in neighboring Eastern Europe (Ukraine), the Caucasus (Armenia-Azerbaijan) and the Middle East (Syria, Palestine, Yemen), but are also grappling with the Kurdish issue, which has produced bloody results and great destruction for 40 years.
Between 2013 and 2015, the peace process between the Turkish government and the Kurdish freedom movement was terminated by Erdoğan himself without any results. With the Turkish government’s transition to a new war concept, the inhumane practice of absolute isolation was initiated against the Kurdish people’s leader Abdullah Öcalan, the main interlocutor of the solution process, who has been held hostage on Imrali Island prison since 1999.
Due to the absolute isolation that has been going on for more than three years, Abdullah Öcalan is denied not only his human rights, but also from contributing to a peaceful solution to the Kurdish issue.
Meanwhile, the political climate in Turkey, which has been further mired in the quagmire of militarism and nationalism through the Kurdish issue, is getting more and more aggravated with each passing day.
While this political climate feeds the atmosphere of war and conflict in the Middle East, it also weakens the people’s hopes for democracy and an honorable peace. In this dark picture, we need peace, freedom, democracy, and dialogue more than ever, both in our own geography and in the whole world.
We believe that we can lay the foundations of a lasting struggle against war, isolation and fascism together, and that by standing side by side we can put the struggle for peace, democracy, and freedom on a much more organized and solid ground.
To stop the ongoing wars all over the world, to expose war policies and crimes, and to think together about the possibilities of peace;
To end the isolation of Mr Abdullah Öcalan and to discuss together the ways and methods that will pave the way for a peaceful solution to the Kurdish issue;
To spread the hope for a free, equal and peaceful life, which Kurdish women have raised by saying Jin, Jiyan, Azadî (Women, Life, Freedom) against the warmongering of colonial and patriarchal forces, to all geographies;
To strengthen relations with the diaspora of Turkey and Kurdistan in Europe and to create the conditions for the new political field to work closely with the European institutions;
We call on you to participate in the organization of an honorable peace struggle that all of humanity needs just as much as bread and water.
We invite you, on 1 September, World Peace Day, to attend the ‘For Peace and Democracy: We Weave the Future Together’ Conference. We say let’s meet in Berlin on 31st August - 1 September to open a wing of space for peace and comradeship in the heart of the World.
31 Ağustos 2024, Cumartesi
Açılış Konuşması: Ertuğrul Mavioğlu- Neşe Özgen
Kolaylaştırıcı: Dr. Hişyar Özsoy- Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi (AKPM) Eski Üyesi & HDP Eski Milletvekili
Dr. Nora J. Ragab - Göç araştırmaları uzmanı ve Filistin Feminist Arşivi Kurucu Eşbaşkanı. Berlin.
Connie Ledesma- Filipinler Ulusal Demokratik Cephesi (NDFP) adına Müzakere Heyeti Üyesi
Edward Shalala- Anayasal Değerler Merkezi Direktörü; G.Afrika Anayasal Meclisi, Hakikat ve Uzlaşma Komisyonu ve ANC eski üyesi -Online
Marylen Serna Salinas- Halk Kongresi- Cajibio Köylü Hareketi- MCC & Carlos Alberta Ruiz- Kolombiya Müzakere Süreci- Congreso de los Pueblos
Paul Gavan- Senatör. Sinn Fein Irlanda. Parliamentary Assembly of the Council of Europe üyesi
Tartışma
Çay kahve arası
Kolaylaştırıcı: Dr. Neşe Özgen- Sosyoloji & Antropoloji
Remzi Kartal- Oslo Görüşmeleri- Eski DEP Milletvekili. Online
Hatip Dicle- İmralı Görüşmeleri- İmralı Heyeti Üyesi; DTK Eski Eş Başkanı ve Eski Milletvekili (HEP/DEP/BDP)
Ertuğrul Kürkçü -İmralı ve Oslo Görüşmelerinin Etkileri- HDP 24, 25 ve 26. dönem milletvekili (2011-2018) ve HDP Onursal Genel Başkanı, Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi Onursal Üyesi (AKPM/PACE)
Tartışma
Yemek Arası
Kolaylaştırıcı: Hayko Bağdat- Yazar, gazeteci, tiyatrocu
Cengiz Yürekli – Avukat, Asrın Hukuk Bürosu
Eren Keskin- Avukat, İnsan Hakları Derneği. Online
Ögmunder Jonasson – İmralı İzleme Heyet Üyesi, İzlanda Eski Adalet Bakanı
Tartışma
Kolaylaştırıcı: Dr. Nazan Üstündağ- Sosyoloji & Antropoloji
Mohammed Raoof Abdulazeez- Draw Medya Genel Yayın Yönetmeni- Güney Kürdistan- online
Fuad Omar- PYD, Rojava
Garo Paylan- HDP Eski Milletvekili- online
Tartışma
Kolaylaştırıcı: Ertuğrul Mavioğlu – Gazeteci, Yazar, Belgesel Yönetmeni
Elif Kaya- Gazeteci- Avrupa Jineoloji Merkezi
Necmettin Türk- PhD. Candidate. Hamburg Coğrafya Enstitüsü
Dr. Latife Akyüz- Karşılaştırmalı Kültürel ve Sosyal Antropoloji, Frankfurt (Oder)
Tartışma
‘’Barışı Birlikte Örelim’’- Miting- HermannPlatz/Berlin
1 Eylül 2024, Pazar
Barış/Özgürlük/Dayanışma-Örgütlenme
Dr. Selim Eskizmirliler – Prof. Neuroscience
Atölyelerin/komisyonların grup toplantıları/ Örgülenme- Etkinlik ve Eylem Planları önerileri
1)Kürt meselesinin barışçıl çözümü, Öcalan’ın özgürlüğü için perspektifler.
2)Barış mı barışmak mı? Dünya deneyimleri ışığında siyasal ve toplumsal barışı mümkün kılacak stratejiler.
3)Jin Jiyan Azadi! Demokrasi ve Barış Mücadelesinde Kadınların Rolü.
4)Ne yapmalı? Kalıcı ve kolektif barışa katkı için sürgünde yeniden örgütlenmek.
Yemek Arası
Atölye/komisyonlarının grup toplantıları devamı / Örgülenme- Etkinlik ve Eylem Planları önerileri
1)Kürt meselesinin barışçıl çözümü, Öcalan’ın özgürlüğü için perspektifler.
2)Barış mı barışmak mı? Dünya deneyimleri ışığında siyasal ve toplumsal barışı mümkün kılacak stratejiler.
3)Jin Jiyan Azadi! Demokrasi ve Barış Mücadelesinde Kadınların Rolü.
4)Ne yapmalı? Kalıcı ve kolektif barışa katkı için sürgünde yeniden örgütlenmek.
Çay kahve molası
Konferans Sonuç Bildirgesi/Deklarasyonu ve Kapanış
Hermannstr./Rollbergstr. 214-216, 12049 Berlin.